De lockdown is (voorlopig) voorbij in Parijs. We hebben geen attestation meer nodig om op straat te zijn, alle winkels zijn open en je mag gaan en staan waar je wilt. Maar verder is er weinig veranderd. De interieurs van cafés en restaurants blijven sinistere gesloten herinneringen en de avondklok is aangescherpt tot 20.00u… Steeds meer horecagelegenheden staan te koop. Zelfs voordat de coranacrisis voorbij is steekt de volgende, waarschijnlijk veel ergere, crisis al de kop op. De kerstverlichting hangt in de straten, alsof er niets aan de hand is. Maar ook al is de sfeer dit jaar afwezig, toch fleuren de …

We zijn alweer een tijdje verder in lockdown. De dagen zijn lang en toch gaat het ineens wel vlug.  We drinken koffie bij cafeetjes die de bestelling aannemen je weg jagen en erbij zeggen je mag aan die kant staan en daar maar niet hier. Erbij een soort excuus dat ze niemand bij de ingang mogen hebben. Het is koud en nat maar iedereen lijkt zo blij iemand te kunnen zien, er ontstaan meer vreemde gesprekken. Iedereen heeft een praatje nodig. Mensen biechten een soort van trots en beschaamd op hoe ze de regels omzeilen. Afgelopen zaterdag ben ik met …

Tiende dag van de “confinement”. Dat is het Franse woord voor lockdown en letterlijk betekent het zoiets als opgeslotenheid. Het woord beschrijft de werkelijkheid uitstekend. Tijdens de sanitaire noodtoestand – een andere mooie term – zijn we in Parijs opgesloten in de ruimte en de tijd. Je mag even naar buiten om de benen te strekken maar niet langer dan een uur per dag en je moet binnen een straal van een kilometer van je huis blijven. Om het nog erger te maken zit zelfs je glimlach permanent opgesloten achter een masker. Frankrijk zou Frankrijk niet zijn als er niet …

In het voorjaar ging de stad op slot. Beelden van een uitgestorven prachtig Parijs vlogen het internet over. Uit Nederland kreeg ik de vraag hoe is dat, Parijs zo leeg? Ja geen idee, je mag maar 1 kilometer van je huis vandaan en maximaal 1 uur per dag. Gezien ik niet naast het Louvre en de Eiffeltoren woon zie ik dat monumentaal lege Parijs dus niet. De lockdown was zwaar, mentaal en fysiek. De zomer was dus des te mooier. De eerste keer dat ik de stad weer door kon fietsen had ik de tranen in mijn ogen, de mooiste …